Կար­նո նա­հան­գի Ար­ծա­թի գյու­ղից գաղ­թե­լիս պա­պիս պապն այն­տեղ թո­ղած օ­ջա­խից կա­րո­ղա­ցել էր ըն­դա­մե­նը մի բահ վերց­նել հե­տը և այդ բա­հը բե­րել-հասց­րել էր Ջա­վախք աշ­խարհ։

Թամանյանի անվան Ճարտարապետության ազգային թանգարան-ինստիտուտը նվեր է ստացել անվանի ճարտարապետ Ռաֆայել Իսրայելյանի ամբողջ արխիվը: Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է թանգարան-իստիտուտի տնօրեն Մարկ Գրիգորյանը՝ այն որակելով պատմական իրադարձություն:

Հայ գրող­նե­րը երևի թե եր­բեք այդ­քան բուռն քն­նար­կում­նե­րի կի­զա­կե­տում չէին հայ­տն­վել, ինչ­պես մեկ ա­միս ա­ռաջ, երբ հրա­պա­րակ­վե­ցին կր­թա­կան փո­փոխ­ված չա­փո­րո­շիչ­նե­րը։ Ա­ռիթ ե­ղավ վե­րարժևո­րե­լու Նա­րե­կա­ցուն, Քու­չա­կին ու Խո­րե­նա­ցուն, ա­վե­լին՝ ձեռ­քը անդ­րա­դառ­նալ ժա­մա­նա­կա­կից գրող­նե­րի ա­մե­նա­քար­կոծ­վող գոր­ծե­րին։ Հի­մա բո­լո­րը շունչ­նե­րը պա­հած սպա­սում են նո­րու­թյուն­նե­րի։ Ո­մանք էլ բո­ղո­քի ակ­ցիա­ներ են կազ­մա­կեր­պում, վս­տահ, որ չա­րա­բաս­տիկ փո­փո­խու­թուն­ներն ար­դեն իսկ նե­րառ­ված ու հաս­տատ­ված են։ Թե­մա­յի շուրջ զրու­ցել են գրող, աստ­վա­ծա­բան ԴԱ­ՎԻԹ ՍԱՄ­ՎԵ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ։

Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կան սիմ­ֆո­նիկ նվա­գախմ­բի հո­բե­լյա­նա­կան 15-րդ հա­մեր­գաշր­ջա­նը կմեկ­նար­կի Կ. Դե­միր­ճյա­նի ան­վան մար­զա­հա­մեր­գա­յին հա­մա­լի­րում։ Կհն­չեն Տիգ­րան Ման­սու­րյա­նի «Ձյու­նե թա­գու­հին» բա­լե­տից ե­րեք սիմ­ֆո­նիկ հատ­ված, ինչ­պես նաև Ան­տո­նիո Դվոր­ժա­կի 9-րդ սիմ­ֆո­նիան։

ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության աջակցությամբ, «Մանուկյան ընկերությունը» «Ջազի հայկական ասոցիացիայի» և «Այ Լինկ» ՀԿ-ի հետ Գյումրու թանգարանների բակերում իրականացվել է առցանց ջազ համերգներ:

Խա­չա­տուր Ա­բո­վյա­նի տուն-թան­գա­րա­նում իր դռ­ներն է բա­ցել բա­ցօ­թյա գրա­դա­րա­նը։ «Ա­բո­վենց այ­գում» գտն­վող նո­րա­բաց տա­րած­քի պաշ­տո­նա­կան բա­ցու­մը տե­ղի ու­նե­ցավ սեպ­տմ­բե­րի 6-ին։

«Է­դիթ Պրինտ» հրա­տա­րակ­չու­թյան հիմ­նա­դիր-նա­խա­գահ ՄԿՐ­ՏԻՉ ԿԱ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՅԱ­ՆԻ հետ զրու­ցել ենք կր­թա­կան ո­լոր­տում ըն­թա­ցող գոր­ծըն­թաց­նե­րի, մաս­նա­վո­րա­պես՝ նոր չա­փո­րո­շիչ­նե­րի մա­սին, ո­րոնք հան­րա­յին դժ­գո­հու­թյան ա­ռիթ դար­ձան։

«Հայ­րե­նիք» հաս­կա­ցու­թյունն ու­նի աշ­խար­հագ­րա­կան և հոգևոր ի­մաստ: Աշ­խար­հագ­րա­կան ի­մաս­տով՝ հայ­րե­նիքն այն տա­րածքն է, ո­րը պատ­մա­կա­նո­րեն պատ­կա­նում է տվյալ հա­վա­քա­կա­նու­թյա­նը, իսկ հոգևոր տե­սա­կե­տից այն բնա­տա­րածքն է, ո­րը տվյալ ազ­գի կամ էթ­նիկ հան­րույ­թի ան­հատ­ներն ըն­կա­լում են որ­պես ի­րենց ազ­գա­յին կամ էթ­նիկ ինք­նու­թյան ան­քակ­տե­լի մաս: Այս ի­մաս­տով՝ ազ­գը և հայ­րե­նի­քը ան­բա­ժա­նե­լի ամ­բող­ջու­թյուն են:

Ըն­թեր­ցող ջան, այդ­պես` «հայ գրա­կա­նու­թյան ձա­խոր­դը», ան­վա­նում եմ բա­նաս­տեղծ ԱԼԵՔ­ՍԱՆԴՐ ԾԱ­ՏՈՒ­ՐՅԱ­ՆԻՆ (1865, Զա­քա­թա­լա-1917, Թիֆ­լիս) և գի­տե՞ս ին­չու: Ինքդ դա­տիր:

Հայերեն թարգմանությամբ լույս են տեսել Իրանի ամենից հայտնի, ինքնատիպ ու ընթերցվող գրողներից Ֆարիբա Վաֆիի ստեղծագործությունները։